2 weken geleden gingen we de opnamen maken voor de film die zal worden gedraaid tijdens de voorstelling. Op deze film zie je heel langzaam de verdrinkingsdood.
Nu moet je weten dat ik niet echt een waterrat ben en iets te vaak kopje onder ben geduwd toen ik nog jong en onschuldig was. Anyway in plaats dat ik nu wat duikles had genomen...nee joh gewoon wachten tot het moment supreme. Dus wij op een bewolkte regenachtige dag naar Leidschendam : Het buitenbad. Er stond geschreven dat de temperatuur ongeveer 21 graden was. In dat geval ben ik een giraf... het was veel kouder!!!
Gelukkig gingen we eerst alles met mijn tegenspeler Riccardo filmen. Hij sprong, zakte in het diepe, bleef daar 15 seconden hangen/zweven en kwam weer langzaam omhoog: prachtig! precies zoals iedereen het wilde.
knikkende knieen, een maag die draaide: mijn beurt. Ik had voor de zekerheid zo'n neusknijper gekocht, maar zelfs met dat ding hield ik in reflex mijn neus nog dicht.
De cameraman (leo in duikuitrusting) stond paraat: een twee...ik sprong...... op de film zie je net mijn voeten in beeld verschijnen.... alles in mij wilde zo snel mogelijk naar boven, leven!!! ademen.
paniek!
2e kans: leo zat nu zo hoog dat ik nog net geen plukje haar van hem boven het water zag uitkomen, wat een afgang.... maar goed ik spring, hand wederom aan mijn neus, waarom kan ik niet zonder?
het was iets beter. Nu dan maar zonder springen proberen. Gewoon onderwater, hand van de neus en blijven hangen.... makkelijker gezegd dan gedaan: zodra ik mijn neus losliet en ik overdrijf niet, gingen mijn benen naar een split, mijn voeten geflexed door al de stress en mijn kont was al weer boven water.
de volgende keer toch maar een stand in?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten